Cheers mate!
Door: Hanna
Blijf op de hoogte en volg Hanna Venema en Emma Dijkers
09 Maart 2015 | Nieuw Zeeland, Queenstown
Hi folks!
Ja, jullie lezen het goed: we zijn in Nieuw-Zeeland! Vanuit hier houden we jullie natuurlijk ook op de hoogte van onze avonturen. Sinds jullie positieve reacties op ons blog is de lat echter wel hoog gelegd, maar we hebben alweer een paar mooie verhalen ;).
De laatste paar dagen in Bangkok waren relaxt. Omdat we na een maand erg veel zin hadden om te shoppen bij de bekende winkelketens, zijn Emma en ik naar het grootste winkelcentrum van Bangkok geweest. Het viel ons op dat de prijzen veel hoger lagen dan in Nederland. Toch lukte het natuurlijk om wat spullen en kleding te kopen om de laatste gaatjes in onze backpack op te vullen.
Ook ben ik naar Chinatown geweest. Ik had al veel typisch Aziatische winkels gezien, maar deze wijk sprong er echt uit. Ik liep door een smal steegje van een kilometer lang met allemaal hysterische winkeltjes: winkels met alleen maar nep-gouden kettingen, winkels met met allemaal figuren zoals Hello Kitty en winkels met de prachtigste stoffen en kanten linten en zo ging het maar door. Terwijl jullie het daar koud hebben, had ik het bloedheet en ben dus na een poosje terug naar Emma gegaan om samen te beginnen aan een activiteit waar we het al vanaf het begin van onze reis over hebben: een massage. Dit is hier heel goedkoop en na al dat gesleep met onze backpack vonden we dat we het hadden verdiend. We kozen niet voor een Thaise massage, omdat we liever een 'rustgevende rug, nek en schouder massage' wilden. Dit bleek in de praktijk niet zo te zijn. We verbeten de pijn en terwijl mijn masseuse steeds 'sorry miss' zei, werd de arme Emma helemaal afgemat. We werden van de ene positie in de andere geduwd, kregen ellebogen in onze rug en kwamen pas tot rust tijdens de hoofdmassage.
Vervolgens liepen we beetje krom naar Koh San Road, waar we een leren tasje kochten. 'S avonds aten we voor het laatst Thais (en we hebben de Tom Kai Kai cocosnotensoep geprobeerd) en daar hebben we enorm van genoten. Dit eten gaan we echt missen!
De volgende dag vlogen we naar Taiwan, waar 's avonds de 24 uur Taipei begon. We hebben de 101 tower bezocht. Dit is de op 4 na hoogste toren van de wereld (506 meter hoog). Ook zijn we naar een tempel geweest. Het was een kort bezoek, maar enorm leuk. De mensen waren heel hip en de gebouwen modern. Een goede beslissing dus om Taiwan in te gaan! De dag in Taiwan was de laatste dag in Azië en wat was Azië leuk! We hebben zulke mooie dingen meegemaakt en gezien die we ons vooraf nooit voor hadden kunnen stellen!
'S avonds vlogen we via Sydney naar Christchurch. Bij de douane was ik elke keer de klos. In Taiwan moest ik 5 keer opnieuw m'n vingerafdruk laten scannen, hij controleerde wel 2 keer of ik het wel echt was en stelde mij de vraag of ik alleen reisde (bij Emma vroeg hij niks). Vervolgens stapten we in Sydney uit, moesten we opnieuw onze handbagage laten zien en werd ik als enige eruit gehaald om met een speciaal apparaat gescand te worden. In Nieuw-Zeeland werden alleen bij mij eerst ook allemaal vragen gesteld over mijn reisgezelschap, verblijf en vervoer en na deze vragenlijst moesten mijn wandelschoenen (die ik overigens al weken meesleep en nooit heb gebruikt) speciaal gereinigd worden. Of ik maak een beetje een verloren indruk, of ik ben van een onschuldig blond meisje veranderd in een 'verdacht persoon'...
Christchurch was een wereld van verschil vergeleken met Bangkok. Ik had de eerste dagen het idee dat ik in een aflevering van 'All you need is love' zat of in een film. Kinderen in schooluniform, de huizen in Pippi Langkous stijl, mensen die fietsen en glutenvrij eten. Wat ons gelijk opviel waren de oude gebouwen die in de stijgers stonden en de nieuwbouw. Dit komt door een hele zware aardbeving in 2011, waardoor veel verwoest werd.
Het backpacken is hier anders dan in Azië. In elk hostel is een gezamenlijke ruimte en een keuken. Ook de backpackers zelf zijn anders: ze dragen gewone kleding, zijn wat ouder, serieuzer en werken vaak. Door een jongen werd ons het museum van Christchurch aangeraden, omdat je daar 'vanalles' kon zien. Dit bleek inderdaad zo te zijn: van de ruimte over de eerste Britse inwoners die naar Nieuw Zeeland verhuisden, stapten we ik de kamer van de dinosauriërs en de volgende ging weer over T-shirts. 'S avonds hebben we voor het eerst gekookt. Het was een maaltijd die we in Brussel ook vaak aten: spinazie, aardappelschijfjes en vlees!
De volgende ochtend vertrokken we naar Kaikura, een kustplaatsje waar je allerlei zeedieren kunt spotten. In Nieuw Zeeland kan je al je geld kwijt aan tours. Zo kon je kajakken met zeehonden. Na lang twijfelen, omdat het nogal duur was, besloten we mee te gaan met de 'Whale Watch', oftewel de boot om walvissen te spotten. Bij het vertrek kregen we precies te horen wat we gingen doen en kregen we veiligheidsinstructies. Dit was een heel verschil met de activiteiten in Azië, waar we zo vaak een bus in stapten en totaal geen informatie kregen en je maar moest hopen dat je na een pauze weer op tijd in de bus zat :).
Tijdens het walvissen spotten voelden we ons als een kind dat voor het eerst naar Dolfinarium gaat. Na een paar minuten zagen we al een walvis. Het was echt indrukwekkend om zo'n groot beest van dichtbij te zien. Toen hij weer onder water ging, gingen we op zoek naar andere zeedieren. Dit was echt een geweldige belevenis en we hadden echt geluk. We kwamen op een plek waar we allemaal dieren zagen: 2 soorten dolfijnen die speelden met de boot en in de lucht trucjes deden, een babydolfijn, een blauwe haai en 3 orka's. Omdat we zoveel dieren zagen en 3 orka's bij elkaar, werd het personeel ook helemaal hysterisch. Zodra er een dier werd gespot, riepen ze 'links een ....' en iedereen rende naar links. Iedereen maakte dan wat foto's totdat er weer rechts werd geroepen en iedereen naar de rechterkant van de boot rende. Dit ging de hele tijd door. 'S avonds aten we natuurlijk Fish and Chips; iets wat we vast vaker gaan eten de aankomende maand. Ook slikten we hier onze laatste malariatabletten, waar Emma heel blij mee was vanwege alle nare bijwerkingen.
De volgende dag vertrokken we weer met de bus. De busritten zijn hier prachtig. Wat we al over Nieuw Zeeland hadden gehoord is helemaal waar: prachtige en veel diverse soorten natuur in korte tijd. We gingen naar Nelson om vanuit daar naar het Abel Tasmin National Park te gaan. Met een watertaxi voeren we eerst langs prachtige plekken en zagen we zeehonden (waaronder een babyzeehond). Daarna werden we afgezet en maakten we voor het eerst echt gebruik van onze Nike- en wandelschoenen. We liepen maar liefst 15 kilometer (4 uur, pauze niet meegerekend) door het natuurgebied en hadden een prachtig uitzicht op alle baaien. Je kon steeds naar beneden gaan om deze strandjes te bezoeken en om pauze te houden.
Na het Abel Tasmin park namen we de bus naar Fox Glacier. Het regende de hele busrit en dat zou het de volgende dagen ook blijven doen. We bezochten tussen de regenbuien door de gletsjer. Alhoewel je van echt bezoeken niet echt kon spreken. Door de regenval waren er paden afgesloten en konden we hem in de verte zien. Vanwege de opwarming van de aarde en het uitblijven van de sneeuw in de winter is de omvang van de gletsjer, zoals overal, enorm afgenomen. Ook zijn we naar het spiegelmeer geweest, het meer waar je de Mount Cook, de hoogste berg van Nieuw Zeeland, in spiegelbeeld kan zien.Toen we aankwamen was het onbewolkt, maar aangekomen bij het echte reflectiepunt was het helaas bewolkt, waardoor we de berg niet weerspiegeld zagen. Onderweg hadden we hem al wel een beetje weerspiegeld gezien en dit was ook mooi!
En als laatste nog een update over onze kledingstijl voor de mensen die zich zorgen begonnen te maken: van slonzige kleding zijn we over gegaan op outdoorkleding (inclusief wandelschoenen, fleecevest, naadloze sokken en een regenjas).
Zoals ze hier zeggen: 'cheers guys!'
Liefs, Emma en Hanna
Ja, jullie lezen het goed: we zijn in Nieuw-Zeeland! Vanuit hier houden we jullie natuurlijk ook op de hoogte van onze avonturen. Sinds jullie positieve reacties op ons blog is de lat echter wel hoog gelegd, maar we hebben alweer een paar mooie verhalen ;).
De laatste paar dagen in Bangkok waren relaxt. Omdat we na een maand erg veel zin hadden om te shoppen bij de bekende winkelketens, zijn Emma en ik naar het grootste winkelcentrum van Bangkok geweest. Het viel ons op dat de prijzen veel hoger lagen dan in Nederland. Toch lukte het natuurlijk om wat spullen en kleding te kopen om de laatste gaatjes in onze backpack op te vullen.
Ook ben ik naar Chinatown geweest. Ik had al veel typisch Aziatische winkels gezien, maar deze wijk sprong er echt uit. Ik liep door een smal steegje van een kilometer lang met allemaal hysterische winkeltjes: winkels met alleen maar nep-gouden kettingen, winkels met met allemaal figuren zoals Hello Kitty en winkels met de prachtigste stoffen en kanten linten en zo ging het maar door. Terwijl jullie het daar koud hebben, had ik het bloedheet en ben dus na een poosje terug naar Emma gegaan om samen te beginnen aan een activiteit waar we het al vanaf het begin van onze reis over hebben: een massage. Dit is hier heel goedkoop en na al dat gesleep met onze backpack vonden we dat we het hadden verdiend. We kozen niet voor een Thaise massage, omdat we liever een 'rustgevende rug, nek en schouder massage' wilden. Dit bleek in de praktijk niet zo te zijn. We verbeten de pijn en terwijl mijn masseuse steeds 'sorry miss' zei, werd de arme Emma helemaal afgemat. We werden van de ene positie in de andere geduwd, kregen ellebogen in onze rug en kwamen pas tot rust tijdens de hoofdmassage.
Vervolgens liepen we beetje krom naar Koh San Road, waar we een leren tasje kochten. 'S avonds aten we voor het laatst Thais (en we hebben de Tom Kai Kai cocosnotensoep geprobeerd) en daar hebben we enorm van genoten. Dit eten gaan we echt missen!
De volgende dag vlogen we naar Taiwan, waar 's avonds de 24 uur Taipei begon. We hebben de 101 tower bezocht. Dit is de op 4 na hoogste toren van de wereld (506 meter hoog). Ook zijn we naar een tempel geweest. Het was een kort bezoek, maar enorm leuk. De mensen waren heel hip en de gebouwen modern. Een goede beslissing dus om Taiwan in te gaan! De dag in Taiwan was de laatste dag in Azië en wat was Azië leuk! We hebben zulke mooie dingen meegemaakt en gezien die we ons vooraf nooit voor hadden kunnen stellen!
'S avonds vlogen we via Sydney naar Christchurch. Bij de douane was ik elke keer de klos. In Taiwan moest ik 5 keer opnieuw m'n vingerafdruk laten scannen, hij controleerde wel 2 keer of ik het wel echt was en stelde mij de vraag of ik alleen reisde (bij Emma vroeg hij niks). Vervolgens stapten we in Sydney uit, moesten we opnieuw onze handbagage laten zien en werd ik als enige eruit gehaald om met een speciaal apparaat gescand te worden. In Nieuw-Zeeland werden alleen bij mij eerst ook allemaal vragen gesteld over mijn reisgezelschap, verblijf en vervoer en na deze vragenlijst moesten mijn wandelschoenen (die ik overigens al weken meesleep en nooit heb gebruikt) speciaal gereinigd worden. Of ik maak een beetje een verloren indruk, of ik ben van een onschuldig blond meisje veranderd in een 'verdacht persoon'...
Christchurch was een wereld van verschil vergeleken met Bangkok. Ik had de eerste dagen het idee dat ik in een aflevering van 'All you need is love' zat of in een film. Kinderen in schooluniform, de huizen in Pippi Langkous stijl, mensen die fietsen en glutenvrij eten. Wat ons gelijk opviel waren de oude gebouwen die in de stijgers stonden en de nieuwbouw. Dit komt door een hele zware aardbeving in 2011, waardoor veel verwoest werd.
Het backpacken is hier anders dan in Azië. In elk hostel is een gezamenlijke ruimte en een keuken. Ook de backpackers zelf zijn anders: ze dragen gewone kleding, zijn wat ouder, serieuzer en werken vaak. Door een jongen werd ons het museum van Christchurch aangeraden, omdat je daar 'vanalles' kon zien. Dit bleek inderdaad zo te zijn: van de ruimte over de eerste Britse inwoners die naar Nieuw Zeeland verhuisden, stapten we ik de kamer van de dinosauriërs en de volgende ging weer over T-shirts. 'S avonds hebben we voor het eerst gekookt. Het was een maaltijd die we in Brussel ook vaak aten: spinazie, aardappelschijfjes en vlees!
De volgende ochtend vertrokken we naar Kaikura, een kustplaatsje waar je allerlei zeedieren kunt spotten. In Nieuw Zeeland kan je al je geld kwijt aan tours. Zo kon je kajakken met zeehonden. Na lang twijfelen, omdat het nogal duur was, besloten we mee te gaan met de 'Whale Watch', oftewel de boot om walvissen te spotten. Bij het vertrek kregen we precies te horen wat we gingen doen en kregen we veiligheidsinstructies. Dit was een heel verschil met de activiteiten in Azië, waar we zo vaak een bus in stapten en totaal geen informatie kregen en je maar moest hopen dat je na een pauze weer op tijd in de bus zat :).
Tijdens het walvissen spotten voelden we ons als een kind dat voor het eerst naar Dolfinarium gaat. Na een paar minuten zagen we al een walvis. Het was echt indrukwekkend om zo'n groot beest van dichtbij te zien. Toen hij weer onder water ging, gingen we op zoek naar andere zeedieren. Dit was echt een geweldige belevenis en we hadden echt geluk. We kwamen op een plek waar we allemaal dieren zagen: 2 soorten dolfijnen die speelden met de boot en in de lucht trucjes deden, een babydolfijn, een blauwe haai en 3 orka's. Omdat we zoveel dieren zagen en 3 orka's bij elkaar, werd het personeel ook helemaal hysterisch. Zodra er een dier werd gespot, riepen ze 'links een ....' en iedereen rende naar links. Iedereen maakte dan wat foto's totdat er weer rechts werd geroepen en iedereen naar de rechterkant van de boot rende. Dit ging de hele tijd door. 'S avonds aten we natuurlijk Fish and Chips; iets wat we vast vaker gaan eten de aankomende maand. Ook slikten we hier onze laatste malariatabletten, waar Emma heel blij mee was vanwege alle nare bijwerkingen.
De volgende dag vertrokken we weer met de bus. De busritten zijn hier prachtig. Wat we al over Nieuw Zeeland hadden gehoord is helemaal waar: prachtige en veel diverse soorten natuur in korte tijd. We gingen naar Nelson om vanuit daar naar het Abel Tasmin National Park te gaan. Met een watertaxi voeren we eerst langs prachtige plekken en zagen we zeehonden (waaronder een babyzeehond). Daarna werden we afgezet en maakten we voor het eerst echt gebruik van onze Nike- en wandelschoenen. We liepen maar liefst 15 kilometer (4 uur, pauze niet meegerekend) door het natuurgebied en hadden een prachtig uitzicht op alle baaien. Je kon steeds naar beneden gaan om deze strandjes te bezoeken en om pauze te houden.
Na het Abel Tasmin park namen we de bus naar Fox Glacier. Het regende de hele busrit en dat zou het de volgende dagen ook blijven doen. We bezochten tussen de regenbuien door de gletsjer. Alhoewel je van echt bezoeken niet echt kon spreken. Door de regenval waren er paden afgesloten en konden we hem in de verte zien. Vanwege de opwarming van de aarde en het uitblijven van de sneeuw in de winter is de omvang van de gletsjer, zoals overal, enorm afgenomen. Ook zijn we naar het spiegelmeer geweest, het meer waar je de Mount Cook, de hoogste berg van Nieuw Zeeland, in spiegelbeeld kan zien.Toen we aankwamen was het onbewolkt, maar aangekomen bij het echte reflectiepunt was het helaas bewolkt, waardoor we de berg niet weerspiegeld zagen. Onderweg hadden we hem al wel een beetje weerspiegeld gezien en dit was ook mooi!
En als laatste nog een update over onze kledingstijl voor de mensen die zich zorgen begonnen te maken: van slonzige kleding zijn we over gegaan op outdoorkleding (inclusief wandelschoenen, fleecevest, naadloze sokken en een regenjas).
Zoals ze hier zeggen: 'cheers guys!'
Liefs, Emma en Hanna
-
09 Maart 2015 - 07:37
Sylvia:
Wat geweldig alles....en idd het thaise eten gaan jullie vast missen....wat lekker is dat hè. Kan me voorstellen dat jullie van alle indrukken ook heel moe aan het worden zijn. Maar ja.....het is het waard....nogmaals veel liefs en geniet. .x -
09 Maart 2015 - 09:12
Ben En Assie:
hoi meiden
eindelijk een berichtje van ons, wat gaat het toch snel
jullie zijn alweer in NZ
en wat schrijven jullie leuk, echt even de tijd ervoor nemen.
inderdaad is het thaise eten heerlijk, maar tegenwoordig kan je het overal eten
NZ moet zo mooi zijn jammer genoeg zijn we er nog nooit geweest
en dan al die dieren die jullie op een dag gezien hebben ongelooflijk!!
we hunkeren naar jullie fotos
veel lol en plezier en tot de volgende blok xx
-
10 Maart 2015 - 16:43
Co En Elly:
Zo meiden wat een mooi verhaal weer, het lijkt wel een boek, zo mooi!
Nog heel veel plezier, ik hoef niet te zeggen geniet ervan want dat doen jullie overduidelijk!
Ook je fiets meegenomen uit Kockengen zie ik Em, handig.
-
11 Maart 2015 - 08:02
Nina:
Wat leuk!!! Orka's die heb ik nog nooit gezien. Jullie genieten volop!
Nina -
14 Maart 2015 - 10:29
Joke (de Oudste Van De Twee J's):
Lieve Hanna en Emma,
Geniet ontzettend van jullie reis! Volgende x wordt het géén Kos , maar dan mag jij, met mij, samen op herhaling! ( Ik heb nog hééel veel air-miles en dan komen die ook nog eens op ;-)) Ik ben apetrots op jullie meisje dat jij, samen met jouw vriendin Emma, dit fantastische avontuur bent aangegaan. Geniet van alles wat jullie nog gaan ondernemen en ik geniet heel erg met jullie mee als ik jullie reisverhalen lees, vergezeld van al die prachtige foto's. Héééél véééél liefs voor jullie samen van je naamgenootje. J. -
21 Maart 2015 - 11:08
Astrid En Ben:
Zie dat jullie je nog steeds aan het vervelen zijn en geen raad weet met je vrije tijd............ Ziet er allemaal fantastisch uit en we genieten van jullie verslagen.
Hoop dat je een geweldige tijd gaat krijgen in Queensland-the Sunshine state!- en zeg ze gedag in Airley Beach (ze kennen ons nog wel in de Magnums Pub!).
Veel plezier en geniet van ieder moment,
Astrid en Ben -
21 Maart 2015 - 11:48
Aart En Jeanette:
ze moeten jouw wel hebben hè Hanna! Te onschuldig denk ik haha. Weer een mooi land en nu Australië have fun veel liefs vanuit Holland -
21 Maart 2015 - 12:17
Oma Betje:
Lieve Hanna en Emma, jullie hebben al begrepen dat ik vrijwel vanaf het begin jullie reisverhalen mee smul. Elke keer als er een nieuw reisverslag van jullie is, komt buurman Mart of buurvrouw Elly s'avonds binnenstormen met een hééle grote stapel papier... (ze vergroten de letter zodat ik het beter kan lezen). Ik geniet dan telkens ontzettend van jullie verhalen en soms denk ik stiekum "was ik maar mee gegaan..." ;-)) In mijn tijd ging ik hoogstens (1xper jaar) op de fiets naar Rhenen, (van Culemborg een uurtje) en nou gaan jullie zomaar even de werelkd rond. Wat een weelde!!! Ik gun het jullie zó van harte, en bid elke avond voor een behouden vaart. (omaatjes van bijna 92 Jaar mogen een beetje stichtelijk zijn.. :-)) In de verdere weken wens ik jullie, ALLEBEIDE, weer héél véél plezier en nog minstens, evenzovele, prachtige belevenissen! Hééél vééél liefs van jullie Oma Betje.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
