There are so many beautiul reasons te be happy..
Door: Emma
Blijf op de hoogte en volg Hanna Venema en Emma Dijkers
25 Februari 2015 | Laos, Vientiane
Lieve mensen,
Wij hebben nu aantal weken kunnen wennen aan het leven als backpacker en we zijn erachter gekomen dat je als backpacker het volgende moet kunnen:
1) Je niet druk maken hoe je eruit ziet. Niemand kent je en kleding is niet het belangrijkste.
Hier worden we steeds beter in. Zeker op momenten dat we in onze 'zweverige broeken' rondlopen.
2) Alles en overal kunnen eten.
Ook dit gaat steeds beter. Vorige week in Luang Prabang met Conrad (onze vriend uit Polen) op een markt gegeten waar je voor 15.000 kip (€1,50) je bord kon vullen met van alles en nog wat. Maar misschien nog wel veel heftiger (hou je vast mam!): zaterdag hebben we krokodil gegeten! Gek genoeg smaakte het prima!
3) Overal en op elk tijdstip kunnen slapen.
In 6, 10 en in een 14persoonskamer slapen, gaat ons prima af! Ook slapen in de bus en op houten bankjes gaat beter, hoewel ik de voorkeur geef aan tweepersoonskamer met.. Warme douche!
4) en tot slot een backpacker heeft minstens drie tattoos. We hebben mensen ontmoet die in dronken status na de fullmoonparty een tattoo gezet hebben of al hun budget in Bangkok hebben uitgegeven aan een 'imaginationtattoo'. Wij besparen liever dit geld (ik probeer Hanna nog steeds over te halen om in NZ te paragliden)
In het vorige blog vertelde Hanna dat we met de slowboat zijn aangekomen in Luang Prabang. In Luang Prabang zijn we drie nachten gebleven. De eerste dag hadden we twee fietsen gehuurd. Dit was niet zo'n succes. Het zadel van de ene fiets stond scheef en na vijf minuten fietsen, ging ook de band lek. We hebben toen de fiets aan een paal vastgemaakt en zijn samen verder gegaan op een fiets. Blijkbaar moet het er grappig uit hebben gezien; 2 blonde meisjes op een fiets terwijl het 33 graden is, want we werden door veel mensen uitgelachen. De tweede dag zijn we naar de Kouang Si Waterfall geweest. De weg er naartoe was al een hele ervaring: de tuktukdriver had nogal haast en dat zorgde voor een uitdagend ritje, zeker toen er plotseling een haan overstak en niemand durfde te kijken of het arme beest nog leefde (gelukkig wel!). Eenmaal bij de waterval aangekomen, waren Hanna en ik zeer onder de indruk. Moeilijk om in woorden uit te leggen hoe mooi het was (op de foto's is dat iets beter te zien). Het blauwe water en de sprookjesachtige rotsen zorgde ervoor dat ik even het idee had dat ik een tropisch zwemparadijs van centre parcs was (maar dan in het echt haha!). Een jongen uit Hawaï had ons verteld dat het de moeite waard was om naar boven te klimmen, zodat je mooi uitzicht had over de waterval. Met gevaar voor eigen leven en mijn hoogtevrees negerend, klommen we naar boven. Het was inderdaad prachtig. Boven spraken we iemand die ons vertelde dat we de gevaarlijke route naar boven hadden genomen en dat er (gelukkig!!) een andere route naar beneden was.
'S avonds hebben we met Conrad op de markt (zoals ik al vertelde) gegeten. Hij vertelde ons geweldige verhalen over de 65 landen waar hij geweest is (we hebben nog wat te doen in ons leven!). Net op het moment dat we naar ons hostel terug wilde lopen, kwamen we Alice (uit Londen) tegen. Met haar hadden we in Chang Rai ook een hele leuke avond gehad en dus besloten we, zo spontaan als dat hier gaat, met haar mee te gaan naar een barretje.
In Luang Prabang heb ik ook een talent van Hanna ontdekt waarvan ik echt niet wist dat zij die had: afdingen. Elke avond gingen we naar een nachtmarkt om wat leuke gadgets in te slaan. Met haar zielige gezichtje en 'No, I think 20.000 kip it's too much' uitspraken, lukte het haar altijd om voor een mooi prijsje leuke dingen te kopen.
Vanuit Luang Prabang hebben we een mini-van naar VangVieng genomen. De route was prachtig: smalle weggetjes met veel bochten (waarschijnlijk de reden waarom we met een klein busje gingen) en geweldig uitzicht over de bergen. VangVieng is misschien wel de meest vreemde plaats waar ik ooit geweest ben. Verschillende mensen hadden al verhalen over deze plaats verteld. Een aantal jaar geleden was VangVieng de place to be voor jongeren die van uitgaan en drinken houden. Er waren in die tijd 14 barretjes. Maar doordat er meer dan 35 mensen zijn overleden door in dronken toestand te tuben, is de plaats veranderd en zijn er maar 4 barretjes. Het tuben (in een rubberen band de rivier overgaan) bestaat nog steeds.
Hanna en ik wilden dit graag doen. Samen met Tamara (NL), Alex (VS), Erik (Zweden) en Alice (ja! We kwamen haar in Vangvieng weer tegen) besloten we om een dag te tuben. We werden naar een bar/startpunt gebracht waar we gratis drank kregen. Er werden verschillende drankspelletjes gespeeld. Na een uur sprongen we in de tube en na 3 minuten tuben kwamen we al bij de tweede bar. Hanna en ik keken elkaar aan: deze dag gaan we mee rtijd in de barretjes besteden dan in de tube haha. Bij de tweede bar was een modderpoel waar we uiteindelijk ook in gesprongen zijn. Uiteindelijk hebben we een geweldige dag gehad en zijn we 30 min gaan tuben (de rest van de tijd 12.00-18.00 hebben we in de barretjes gezeten). 'S avonds gegeten met Tamara, Alice, Alex en Erik. En daarna weer naar de barretjes gegaan. Het uitgaanssysteem zat heel vreemd in elkaar: in de ene bar kreeg je van 9 tot 10 gratis drank, in de andere bar van 10 tot half 11 en met een stempel kon je nog een gratis drankje halen in de eerste bar. Rond 11 uur gaat iedereen naar huis (na een aantal gratis cocktails), want na een dagje tuben en daarna weer naar bar, is het weleens genoeg geweest..
Na 2 dagen Vangvieng hebben we de bus gepakt naar de hoofdstad van Laos; Vientiane. Heel toevallig kwamen we hier weer Alice tegen en hebben we met haar gegeten. Gek genoeg is in deze hoofdstad weinig te doen. Winkels ontbreken en prachtige bezienswaardigheden eigenlijk ook, daarom hebben we besloten om hier twee dagen te chillen en vanavond de nachttrein naar Bangkok te pakken. Daar blijven we dan twee nachten en vrijdag vliegen we naar Taiwan om vervolgens naar NZ te gaan.
Belachelijk hoe snel de tijd eigenlijk gaat. Onze reis door Azië zit er alweer bijna op. Maar zoals jullie allemaal als tip gaven: we genieten volop! Gisteren toen we net onze bolognesepasta ophadden (die meer naar wijn smaakte dan naar pasta), zagen we de tekst 'there are so many beautiful reasons te be happy'. Hanna en ik haalde herinneringen op en konden alleen maar constateren dat de reis tot nu toe FANTASTISCH is! En we hebben nog ruim 2 maanden! Cheers!
Groeten Hanna en Emma
Wij hebben nu aantal weken kunnen wennen aan het leven als backpacker en we zijn erachter gekomen dat je als backpacker het volgende moet kunnen:
1) Je niet druk maken hoe je eruit ziet. Niemand kent je en kleding is niet het belangrijkste.
Hier worden we steeds beter in. Zeker op momenten dat we in onze 'zweverige broeken' rondlopen.
2) Alles en overal kunnen eten.
Ook dit gaat steeds beter. Vorige week in Luang Prabang met Conrad (onze vriend uit Polen) op een markt gegeten waar je voor 15.000 kip (€1,50) je bord kon vullen met van alles en nog wat. Maar misschien nog wel veel heftiger (hou je vast mam!): zaterdag hebben we krokodil gegeten! Gek genoeg smaakte het prima!
3) Overal en op elk tijdstip kunnen slapen.
In 6, 10 en in een 14persoonskamer slapen, gaat ons prima af! Ook slapen in de bus en op houten bankjes gaat beter, hoewel ik de voorkeur geef aan tweepersoonskamer met.. Warme douche!
4) en tot slot een backpacker heeft minstens drie tattoos. We hebben mensen ontmoet die in dronken status na de fullmoonparty een tattoo gezet hebben of al hun budget in Bangkok hebben uitgegeven aan een 'imaginationtattoo'. Wij besparen liever dit geld (ik probeer Hanna nog steeds over te halen om in NZ te paragliden)
In het vorige blog vertelde Hanna dat we met de slowboat zijn aangekomen in Luang Prabang. In Luang Prabang zijn we drie nachten gebleven. De eerste dag hadden we twee fietsen gehuurd. Dit was niet zo'n succes. Het zadel van de ene fiets stond scheef en na vijf minuten fietsen, ging ook de band lek. We hebben toen de fiets aan een paal vastgemaakt en zijn samen verder gegaan op een fiets. Blijkbaar moet het er grappig uit hebben gezien; 2 blonde meisjes op een fiets terwijl het 33 graden is, want we werden door veel mensen uitgelachen. De tweede dag zijn we naar de Kouang Si Waterfall geweest. De weg er naartoe was al een hele ervaring: de tuktukdriver had nogal haast en dat zorgde voor een uitdagend ritje, zeker toen er plotseling een haan overstak en niemand durfde te kijken of het arme beest nog leefde (gelukkig wel!). Eenmaal bij de waterval aangekomen, waren Hanna en ik zeer onder de indruk. Moeilijk om in woorden uit te leggen hoe mooi het was (op de foto's is dat iets beter te zien). Het blauwe water en de sprookjesachtige rotsen zorgde ervoor dat ik even het idee had dat ik een tropisch zwemparadijs van centre parcs was (maar dan in het echt haha!). Een jongen uit Hawaï had ons verteld dat het de moeite waard was om naar boven te klimmen, zodat je mooi uitzicht had over de waterval. Met gevaar voor eigen leven en mijn hoogtevrees negerend, klommen we naar boven. Het was inderdaad prachtig. Boven spraken we iemand die ons vertelde dat we de gevaarlijke route naar boven hadden genomen en dat er (gelukkig!!) een andere route naar beneden was.
'S avonds hebben we met Conrad op de markt (zoals ik al vertelde) gegeten. Hij vertelde ons geweldige verhalen over de 65 landen waar hij geweest is (we hebben nog wat te doen in ons leven!). Net op het moment dat we naar ons hostel terug wilde lopen, kwamen we Alice (uit Londen) tegen. Met haar hadden we in Chang Rai ook een hele leuke avond gehad en dus besloten we, zo spontaan als dat hier gaat, met haar mee te gaan naar een barretje.
In Luang Prabang heb ik ook een talent van Hanna ontdekt waarvan ik echt niet wist dat zij die had: afdingen. Elke avond gingen we naar een nachtmarkt om wat leuke gadgets in te slaan. Met haar zielige gezichtje en 'No, I think 20.000 kip it's too much' uitspraken, lukte het haar altijd om voor een mooi prijsje leuke dingen te kopen.
Vanuit Luang Prabang hebben we een mini-van naar VangVieng genomen. De route was prachtig: smalle weggetjes met veel bochten (waarschijnlijk de reden waarom we met een klein busje gingen) en geweldig uitzicht over de bergen. VangVieng is misschien wel de meest vreemde plaats waar ik ooit geweest ben. Verschillende mensen hadden al verhalen over deze plaats verteld. Een aantal jaar geleden was VangVieng de place to be voor jongeren die van uitgaan en drinken houden. Er waren in die tijd 14 barretjes. Maar doordat er meer dan 35 mensen zijn overleden door in dronken toestand te tuben, is de plaats veranderd en zijn er maar 4 barretjes. Het tuben (in een rubberen band de rivier overgaan) bestaat nog steeds.
Hanna en ik wilden dit graag doen. Samen met Tamara (NL), Alex (VS), Erik (Zweden) en Alice (ja! We kwamen haar in Vangvieng weer tegen) besloten we om een dag te tuben. We werden naar een bar/startpunt gebracht waar we gratis drank kregen. Er werden verschillende drankspelletjes gespeeld. Na een uur sprongen we in de tube en na 3 minuten tuben kwamen we al bij de tweede bar. Hanna en ik keken elkaar aan: deze dag gaan we mee rtijd in de barretjes besteden dan in de tube haha. Bij de tweede bar was een modderpoel waar we uiteindelijk ook in gesprongen zijn. Uiteindelijk hebben we een geweldige dag gehad en zijn we 30 min gaan tuben (de rest van de tijd 12.00-18.00 hebben we in de barretjes gezeten). 'S avonds gegeten met Tamara, Alice, Alex en Erik. En daarna weer naar de barretjes gegaan. Het uitgaanssysteem zat heel vreemd in elkaar: in de ene bar kreeg je van 9 tot 10 gratis drank, in de andere bar van 10 tot half 11 en met een stempel kon je nog een gratis drankje halen in de eerste bar. Rond 11 uur gaat iedereen naar huis (na een aantal gratis cocktails), want na een dagje tuben en daarna weer naar bar, is het weleens genoeg geweest..
Na 2 dagen Vangvieng hebben we de bus gepakt naar de hoofdstad van Laos; Vientiane. Heel toevallig kwamen we hier weer Alice tegen en hebben we met haar gegeten. Gek genoeg is in deze hoofdstad weinig te doen. Winkels ontbreken en prachtige bezienswaardigheden eigenlijk ook, daarom hebben we besloten om hier twee dagen te chillen en vanavond de nachttrein naar Bangkok te pakken. Daar blijven we dan twee nachten en vrijdag vliegen we naar Taiwan om vervolgens naar NZ te gaan.
Belachelijk hoe snel de tijd eigenlijk gaat. Onze reis door Azië zit er alweer bijna op. Maar zoals jullie allemaal als tip gaven: we genieten volop! Gisteren toen we net onze bolognesepasta ophadden (die meer naar wijn smaakte dan naar pasta), zagen we de tekst 'there are so many beautiful reasons te be happy'. Hanna en ik haalde herinneringen op en konden alleen maar constateren dat de reis tot nu toe FANTASTISCH is! En we hebben nog ruim 2 maanden! Cheers!
Groeten Hanna en Emma
-
25 Februari 2015 - 08:10
Margaret:
Het is zo heerlijk om jullie verhalen te lezen!! Blijf schrijven.
En natuurlijk het allerbelangrijkste genieten
Liefs Joma -
25 Februari 2015 - 08:41
Gertie:
Wat ontzettend leuk om te lezen allemaal. En nog beter; de reis is wel aan jullie besteed. We kunnen op deze manier wel meegenieten, haha.
Heel veel reisplezier met alle nieuwe avonturen! Liefs van Han en Gertie. -
25 Februari 2015 - 09:11
Sylvia:
Bedankt voor jullie belevenissen. Jullie schrijven zo leuk, ik geniet gewoon lekker mee van jullie verhalen. Alsof ik het ook een beetje mee maak. En wat fijn dat het zo ontzettend goed gaat en leuk is.
Ik zou zeggen.....ga zo Door. cheers mates!!!!!! -
25 Februari 2015 - 16:31
Elly En Co:
Wow wat een leuk verhaal Emma, wat maken jullie veel mee! Nu nog een paar dagen genieten van Azie, en dan op naar een nieuw avontuur in NZ en Australia, G 'day mate!
Heel veel plezier nog, we blijven jullie volgen xx -
25 Februari 2015 - 19:50
F. En H. Venema (Opa En Oma Van Hanna):
We hebben weer genoten van jullie reisverslag. Prachtig, die waterval. Tot het volgende verslag. Groeten van Oma en Opa Venema. -
25 Februari 2015 - 22:00
Lynda:
wat?? Hebben jullie krokodil gegeten? wat een vreemd iets!Wel wat anders zeg,eet smakelijk Zo te lezen hebben jullie het goed naar je zin.xx -
26 Februari 2015 - 00:06
Jean En Aart:
wat n verhaal zeg weer leuk geschreven! Heel veel plezier in NZ en niet ga nou niet teveel van die krokodil eten straks ge je erop lijken! -
26 Februari 2015 - 18:03
Jos:
Stoute stoute krokodil, ik beet jou lekker in je bil, oh wat zat je te balen, helaas moest ik wel je bil betalen! -
27 Februari 2015 - 09:48
Ilona:
...nog steeds jaloers... -
27 Februari 2015 - 20:57
Nina:
Hoi echt heel leuk ik zou die dingen niet durven, krokodil eten ik krijg er de bibbers van ;)
Veel plezier in NZ!! Liefs Nina -
11 Maart 2015 - 17:06
Francis:
Lieve meiden.
O, ik loop al weer achter met jullie verhalen te lezen. Jullie zijn inmiddels in NZ.
Ik ben ontroerd, door jullie verhalen. Krokodil eten, in modderpoel springen, enz, enz.
Het is zo mooi, dat ik deel mag uit maken, door jullie verhalen te lezen.
Geniet van de mooie dingen, die verder nog komen gaan.
Kus van Francis
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
