Groeten uit Laos
Door: Hanna
Blijf op de hoogte en volg Hanna Venema en Emma Dijkers
18 Februari 2015 | Laos, Luang Prabang
Lieve allemaal,
Allereerst bedankt voor alle lieve en leuke reacties op ons blog, erg leuk om te lezen!
Dit is het eerste blog dat we vanuit Laos schrijven. Na de eilanden hebben we zo'n 1400 kilometer naar het noorden gereisd om, via Bangkok, naar de stad Chang Mai te gaan.
Chang Mai was een stad met een gezellige, dorpse uitstraling. Het is een grote stad (alleen Bangkok heeft meer inwoners), maar daar merk je weinig van. Nadat we twee nachten in de nachtbus achter elkaar bijna niet hadden geslapen, hebben we hier weer bij kunnen slapen. Voor het eerst hebben we een kamer voor 4 personen genomen, wat prima te doen was.
In Thailand (en dan vooral Chang Mai) wordt veel gereden op olifanten als een toeristische attractie. Omdat deze dieren slecht worden behandeld, hebben Emma en ik hier niet voor gekozen. Als alternatief zijn we naar een centum voor olifanten geweest, waar ook zieke olifanten werden opgevangen. Hier hebben we een show gezien, waar de dieren onder andere gingen schilderen en muziek maakten. Ook zagen we hoe ze de olifanten gingen wassen. Omdat dit centrum 70 kilometer rijden was, waren er weinig toeristen en hadden we het idee dat we deel uitmaakten van de toeristische attractie. Aziatische mensen wilden met ons op de foto, filmden ons en een vrouw voelde aan mijn arm om te voelen hoe mijn huid voelde. Op de terugweg naar ons hostel stonden we in de middle of nowhere en moesten we zelf een bus aanhouden. Daar stonden we dan: naast de snelweg, in de hitte en na een kwartier was er nog geen bus gestopt. Gelukkig kwam er een Australisch stel ons vertellen dat er bijna een bus zou komen. Dit was een echte 'Wie is de mol?' bus: blauw plafond, ventilators, spiegels en rode stoeltjes: echt tof! De prijzen voor het openbaar vervoer zijn hier enorm laag: 2 uur in de bus voor 45 Bath, oftewel €1,50. In de stad hebben we een aantal keren een Tuk Tuk genomen. Het was elke keer een sport om onze schaamte te overwinnen en zo goedkoop ergens te komen. Elke keer dachten we dat we genoeg hebben afgedongen en bleek dit niet zo te wezen :).
Ook hebben we in Chang Mai tempels bezocht. Eén daarvan was in de bergen op 1100 meter. Vanaf daar hadden we een prachtig uitzicht over de stad.
Het noorden is een hele andere ervaring dan het zuiden. Het is veel minder toeristisch en hier zijn we ook echt in contact gekomen met backpackers. Zo zaten we op het terras bij ons hostel in Chang Mai en spraken we met een Nederlandse en een Italiaanse jongen, waar we vervolgens ook weer mee hebben gegeten. De Nederlandse jongen wist veel over het boeddhisme en ging ook 2 weken in retraite. Omdat onze kennis over het boeddhisme die we hadden opgestoken tijdens de lessen godsdienst nogal was weggezakt, heeft hij ons veel kunnen uitleggen. Zo vertelde hij dat de monniken in Thailand oranje kledij dragen en in China rode.
Na Chang Mai zijn we naar Chang Kong gegaan, waar we 's middags aankwamen. Als echte backpackers vertrokken we na 10 minuten van ons hostel om de sprookjesachtige witte tempel te kunnen bezoeken. Ondertussen kennen we de 'gewone' gouden tempels wel, maar dit was een hele nieuwe ervaring. Het leek net alsof we in de Efteling waren.
In het noorden zijn we in contact gekomen met veel backpackers (in tegenstelling tot de eilanden, waar voornamelijk vakantiegangers zaten). 'S avonds hebben we met wat mensen iets gedronken en gegeten met mensen vanuit landen over heel de wereld. We aten op een markt waar allemaal kraampjes stonden en stoeltjes waar Thaise mensen aten. Er was er een podium waar mensen konden optreden: er kwam van alles langs, van zangers tot ladyboys. Uiteindelijk belandden we in een reggae bar. Deze spontane acties maken de reis echt tof.
De volgende dag hebben we de bus genomen naar Chang Kong, een plaatsje aan de grens waar niks te beleven viel. We sliepen in een kamer met uitzicht op de Mekong rivier. Hier zijn we ook begonnen met de malariapillen, waar Emma helaas nogal beroerd van werd. De volgende ochtend vertrokken we naar Laos, om daar eerst anderhalf uur te staan in de rij voor een stempel in ons paspoort. Op zulke momenten bedenk je hoe georganiseerd Nederland is. Hierna hebben we een taxi genomen naar de slowboat om daar te beginnen aan onze tweedaagse boottocht. Dit was een geweldige ervaring die we ons vooraf heel anders hadden voorgesteld. We voeren tussen de bergen op een kronkelende rivier. Onderweg zagen we regenwoud, strandjes, mensen die in kleine woningen wonen, allerlei dieren en een prachtige zonsondergang. 'S nachts sliepen we in Pak Beng, een dorpje dat leeft van de toeristen. We hadden vooraf voor het eerst geen overnachting geregeld, omdat dit heel duur was.
Doordat we het land beter hebben leren kennen, konden we de afgelopen weken steeds meer zelf organiseren. Door niet alles door een reisbureau te laten regelen, hebben we al veel geld bespaard.
Uiteindelijk kwamen we aan in Luang Prabang, de eerste stad die we in Laos gaan bezoeken.
Zo rustig als de boottocht was, zo chaotisch was onze eerste dag in Luang Prabang. We meerden aan in een klein plaatsje en een kwart van de mensen stapte niet van de boot. We vroegen waarom de mensen niet uitstapten en ze vertelden dat dit niet de echte haven was van Luang Prabang, maar een haven op 10 kilometer afstand van de stad. Om meer geld te kunnen verdienen zetten ze je zo ver buiten de staf af dat je wel een dure taxi moet regelen. De booteigenaren krijgen hier ook een deel van en spraken opeens geen Engels meer. Iemand van onze boot had hierover op internet gelezen en vertelde dat die mensen destijds net zo lang bleven zitten tot de boot uiteindelijk wel vertrok. Emma en ik besloten om ook te blijven zitten (helden die we zijn) en wachtten rustig af. Het was echt hilarisch hoe mensen op deze situatie reageerden. Zo was er een Canadees stel dat allemaal foto's ging maken van de boot als bewijs (de boottickets hadden we al in moeten leveren) en gingen op zoek naar het nummer van de toeristenpolitie. Net toen ze hadden ontdekt dat er geen toeristenpolitie is in Laos, kwam er een politieman aan. Mensen gingen naar hem toe, maar hij negeerde ze compleet. Het enige dat we zagen was dat hij een zak eten van de boot haalde en hier geen geld voor hoefde te betalen, maar juist een dikke stapel biljetten voor terug kreeg (corrupte bedoeling dus!!) Na een uur wachten, kwam er een passagier van onze boot terug uit het dorpje. Met de Lonely Planet onder zijn arm verkondigde hij vanaf de kade dat we maar de taxi moesten pakken en verhaal moesten halen bij een reisbureau in de stad en dat dit het enige was wat we konden doen. We hebben toen maar 2 taxi's genomen naar ons hostel.
We hadden van tevoren geboekt voor een 6 persoonskamer, maar er was alleen nog een 14 persoonskamer over. We waren het zo zat dat we die maar hebben genomen en snel wat zijn gaan eten.
Na het eten liepen we terug over de nachtmarkt. Dit was een grote, gezellige markt waar mensen spullen verkochten onder partytenten. Opeens begonnen alle eigenaren alles super snel op te ruimen en we kwamen al snel achter waarom: we hoorden een donderslag en het begon keihard te regenen en te onweren. Op dat moment brak de chaos uit. We renden snel op zoek naar een winkel waar we konden schuilen. Ondertussen braken de eigenaren hun tenten af of maakten ze de tenten heel laag. Hierdoor moesten we springen over- en kruipen onder de tenten. Na een minuut rennen konden we ergens schuilen en zagen we tenten de lucht in gaan en vervolgens viel het licht uit. Na 10 minuten was alles opeens weer over en konden we in het donker weer naar ons hostel lopen. Het duurde nog een uur voordat het licht het weer deed, maar het was eigenlijk wel gezellig. Er waren kaarsjes aangestoken en iedereen zat bij elkaar.
We blijven in Luang Prabang nog 2 nachten en zullen daarna doorgaan naar Vang Vieng.
Liefs,
Emma en Hanna
Allereerst bedankt voor alle lieve en leuke reacties op ons blog, erg leuk om te lezen!
Dit is het eerste blog dat we vanuit Laos schrijven. Na de eilanden hebben we zo'n 1400 kilometer naar het noorden gereisd om, via Bangkok, naar de stad Chang Mai te gaan.
Chang Mai was een stad met een gezellige, dorpse uitstraling. Het is een grote stad (alleen Bangkok heeft meer inwoners), maar daar merk je weinig van. Nadat we twee nachten in de nachtbus achter elkaar bijna niet hadden geslapen, hebben we hier weer bij kunnen slapen. Voor het eerst hebben we een kamer voor 4 personen genomen, wat prima te doen was.
In Thailand (en dan vooral Chang Mai) wordt veel gereden op olifanten als een toeristische attractie. Omdat deze dieren slecht worden behandeld, hebben Emma en ik hier niet voor gekozen. Als alternatief zijn we naar een centum voor olifanten geweest, waar ook zieke olifanten werden opgevangen. Hier hebben we een show gezien, waar de dieren onder andere gingen schilderen en muziek maakten. Ook zagen we hoe ze de olifanten gingen wassen. Omdat dit centrum 70 kilometer rijden was, waren er weinig toeristen en hadden we het idee dat we deel uitmaakten van de toeristische attractie. Aziatische mensen wilden met ons op de foto, filmden ons en een vrouw voelde aan mijn arm om te voelen hoe mijn huid voelde. Op de terugweg naar ons hostel stonden we in de middle of nowhere en moesten we zelf een bus aanhouden. Daar stonden we dan: naast de snelweg, in de hitte en na een kwartier was er nog geen bus gestopt. Gelukkig kwam er een Australisch stel ons vertellen dat er bijna een bus zou komen. Dit was een echte 'Wie is de mol?' bus: blauw plafond, ventilators, spiegels en rode stoeltjes: echt tof! De prijzen voor het openbaar vervoer zijn hier enorm laag: 2 uur in de bus voor 45 Bath, oftewel €1,50. In de stad hebben we een aantal keren een Tuk Tuk genomen. Het was elke keer een sport om onze schaamte te overwinnen en zo goedkoop ergens te komen. Elke keer dachten we dat we genoeg hebben afgedongen en bleek dit niet zo te wezen :).
Ook hebben we in Chang Mai tempels bezocht. Eén daarvan was in de bergen op 1100 meter. Vanaf daar hadden we een prachtig uitzicht over de stad.
Het noorden is een hele andere ervaring dan het zuiden. Het is veel minder toeristisch en hier zijn we ook echt in contact gekomen met backpackers. Zo zaten we op het terras bij ons hostel in Chang Mai en spraken we met een Nederlandse en een Italiaanse jongen, waar we vervolgens ook weer mee hebben gegeten. De Nederlandse jongen wist veel over het boeddhisme en ging ook 2 weken in retraite. Omdat onze kennis over het boeddhisme die we hadden opgestoken tijdens de lessen godsdienst nogal was weggezakt, heeft hij ons veel kunnen uitleggen. Zo vertelde hij dat de monniken in Thailand oranje kledij dragen en in China rode.
Na Chang Mai zijn we naar Chang Kong gegaan, waar we 's middags aankwamen. Als echte backpackers vertrokken we na 10 minuten van ons hostel om de sprookjesachtige witte tempel te kunnen bezoeken. Ondertussen kennen we de 'gewone' gouden tempels wel, maar dit was een hele nieuwe ervaring. Het leek net alsof we in de Efteling waren.
In het noorden zijn we in contact gekomen met veel backpackers (in tegenstelling tot de eilanden, waar voornamelijk vakantiegangers zaten). 'S avonds hebben we met wat mensen iets gedronken en gegeten met mensen vanuit landen over heel de wereld. We aten op een markt waar allemaal kraampjes stonden en stoeltjes waar Thaise mensen aten. Er was er een podium waar mensen konden optreden: er kwam van alles langs, van zangers tot ladyboys. Uiteindelijk belandden we in een reggae bar. Deze spontane acties maken de reis echt tof.
De volgende dag hebben we de bus genomen naar Chang Kong, een plaatsje aan de grens waar niks te beleven viel. We sliepen in een kamer met uitzicht op de Mekong rivier. Hier zijn we ook begonnen met de malariapillen, waar Emma helaas nogal beroerd van werd. De volgende ochtend vertrokken we naar Laos, om daar eerst anderhalf uur te staan in de rij voor een stempel in ons paspoort. Op zulke momenten bedenk je hoe georganiseerd Nederland is. Hierna hebben we een taxi genomen naar de slowboat om daar te beginnen aan onze tweedaagse boottocht. Dit was een geweldige ervaring die we ons vooraf heel anders hadden voorgesteld. We voeren tussen de bergen op een kronkelende rivier. Onderweg zagen we regenwoud, strandjes, mensen die in kleine woningen wonen, allerlei dieren en een prachtige zonsondergang. 'S nachts sliepen we in Pak Beng, een dorpje dat leeft van de toeristen. We hadden vooraf voor het eerst geen overnachting geregeld, omdat dit heel duur was.
Doordat we het land beter hebben leren kennen, konden we de afgelopen weken steeds meer zelf organiseren. Door niet alles door een reisbureau te laten regelen, hebben we al veel geld bespaard.
Uiteindelijk kwamen we aan in Luang Prabang, de eerste stad die we in Laos gaan bezoeken.
Zo rustig als de boottocht was, zo chaotisch was onze eerste dag in Luang Prabang. We meerden aan in een klein plaatsje en een kwart van de mensen stapte niet van de boot. We vroegen waarom de mensen niet uitstapten en ze vertelden dat dit niet de echte haven was van Luang Prabang, maar een haven op 10 kilometer afstand van de stad. Om meer geld te kunnen verdienen zetten ze je zo ver buiten de staf af dat je wel een dure taxi moet regelen. De booteigenaren krijgen hier ook een deel van en spraken opeens geen Engels meer. Iemand van onze boot had hierover op internet gelezen en vertelde dat die mensen destijds net zo lang bleven zitten tot de boot uiteindelijk wel vertrok. Emma en ik besloten om ook te blijven zitten (helden die we zijn) en wachtten rustig af. Het was echt hilarisch hoe mensen op deze situatie reageerden. Zo was er een Canadees stel dat allemaal foto's ging maken van de boot als bewijs (de boottickets hadden we al in moeten leveren) en gingen op zoek naar het nummer van de toeristenpolitie. Net toen ze hadden ontdekt dat er geen toeristenpolitie is in Laos, kwam er een politieman aan. Mensen gingen naar hem toe, maar hij negeerde ze compleet. Het enige dat we zagen was dat hij een zak eten van de boot haalde en hier geen geld voor hoefde te betalen, maar juist een dikke stapel biljetten voor terug kreeg (corrupte bedoeling dus!!) Na een uur wachten, kwam er een passagier van onze boot terug uit het dorpje. Met de Lonely Planet onder zijn arm verkondigde hij vanaf de kade dat we maar de taxi moesten pakken en verhaal moesten halen bij een reisbureau in de stad en dat dit het enige was wat we konden doen. We hebben toen maar 2 taxi's genomen naar ons hostel.
We hadden van tevoren geboekt voor een 6 persoonskamer, maar er was alleen nog een 14 persoonskamer over. We waren het zo zat dat we die maar hebben genomen en snel wat zijn gaan eten.
Na het eten liepen we terug over de nachtmarkt. Dit was een grote, gezellige markt waar mensen spullen verkochten onder partytenten. Opeens begonnen alle eigenaren alles super snel op te ruimen en we kwamen al snel achter waarom: we hoorden een donderslag en het begon keihard te regenen en te onweren. Op dat moment brak de chaos uit. We renden snel op zoek naar een winkel waar we konden schuilen. Ondertussen braken de eigenaren hun tenten af of maakten ze de tenten heel laag. Hierdoor moesten we springen over- en kruipen onder de tenten. Na een minuut rennen konden we ergens schuilen en zagen we tenten de lucht in gaan en vervolgens viel het licht uit. Na 10 minuten was alles opeens weer over en konden we in het donker weer naar ons hostel lopen. Het duurde nog een uur voordat het licht het weer deed, maar het was eigenlijk wel gezellig. Er waren kaarsjes aangestoken en iedereen zat bij elkaar.
We blijven in Luang Prabang nog 2 nachten en zullen daarna doorgaan naar Vang Vieng.
Liefs,
Emma en Hanna
-
18 Februari 2015 - 11:42
Hanna:
Leuk dat jullie zo uitgebreid vertellen! Klinkt allemaal super gaaf, enjoy!! X -
18 Februari 2015 - 11:43
Miranda Voshart:
Wat een ervaringen zeg, dappere kinders zijn jullie toch! Erg leuk om te lezen allemaal! Geniet!! -
18 Februari 2015 - 16:18
Michelle Vd Wel:
Wow jeetje wat een avonturen allemaal! -
18 Februari 2015 - 16:58
Elly:
Zo, wat maken jullie veel mee! Ik ken je niet persoonlijk Hanna, maar complimenten hoe levendig je alles beschrijft! Eh, Emma, doe je ook aan bellypacken? Je lijkkt wel een pakezel, goed voor de conditie haha. nog heel veel plezier, take care, xxx elly -
18 Februari 2015 - 17:32
Lilian :
Wauw, wat een verhalen! Gaaf ;-) geniet ervan! Xx -
18 Februari 2015 - 19:30
Nina:
Hoi Emma en Hanna,
Echt ver cool, ik wil ook op een olifant rijden!
En Emma heel erg bedankt voor je brief ik wil je niet teleurstellen maar ik heb voor Minkema gekozen. -
18 Februari 2015 - 19:33
Lynda Dijkers :
Wat een mooi reisverslag en foto's,wat een belevenis,telkens weer.Veel plezier samen x mam -
18 Februari 2015 - 20:28
F. En H. Venema (opa En Oma Van Hanna):
Fijn om te lezen en te zien wat jullie daar meemaken. Heel veel plezier samen en voorzichtig hoor! Groetjes. -
18 Februari 2015 - 22:29
Angelique:
Wat heerlijk dat jullie deze ervaringen met ons allemaal willen delen.
Super bedankt meiden. Have fun! -
18 Februari 2015 - 22:31
Margaret:
Ontzettend leuk om te lezen wat jullie allemaal ondernemen gedurende jullie reis.
Dit kun je vooraf niet bedenken het komt op je pad en gaan met die banaan.
En weer een hele ervaring rijker!!! Een fijne en gezellige voortzetting van jullie reis, geniet ervan!!
Liefs van ome johan en tante margaretje
-
18 Februari 2015 - 23:52
Jeanette:
wow wat n verhaal! Jullie kunnen wel n boek gaan schrijven! Erg leuk om te lezen maar wel n beetje uitkijken hè ik vind dat jullie voor t donker thuis moeten zijn haha veel plezier meiden xx ook van ome aartje -
19 Februari 2015 - 07:34
Anneke:
Lieve Emma en Hanna,
Wat ontzettend leuk om jullie zo te volgen. Lijkt net of ik een boek aan het lezen ben!
Wat een ervaringen doen jullie op, Kunnen ze je niet meer afnemen!
Lieve groet de buurtjes
-
20 Februari 2015 - 14:33
Ann:
Nou meiden, wat een trip is dit he? Fantastisch om te jullie te volgen op het avontuur! Have fun x Ann -
04 Maart 2015 - 21:05
Francis:
Ha Backpackers.
Het is vandaag 4 maart, ik ben een beetje laat met reageren.
Ik heb weer gesmuld van jullie verhalen.
De toeristische attractie, dat jullie huid werd aangeraakt, de tempel op 1100 meter hoogte, ontmoetingen met mensen vanuit de hele wereld, de reggaebar, de nachtmarkt, de flinke bui, waardoor tenten in de lucht vlogen, wat maken jullie veel mee.
Zo boeiend om te lezen.
Waarschijnlijk zitten jullie nu in Nieuw-Zeeland.
Nou meiden, geniet van alles wat nog komen gaat.
Liefs van Francis
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
